سیستم شنوایی انسان

ابتدا از محدوده شنوایی انسان می گوییم که چیست و چقدر است: گوش انسان قادر است بین ۲۰ تا ۲۰۰۰۰ هرتز را درک کند. به این محدوده محدوده شنوایی انسان می گویند.

صدا حاصل ارتعاش ذرات هوای حاصل از آزاد شدن انرژی توسط تولید کننده یا فرستنده صداست. در بخش صوت سه ابزار کلی برای درک صدا وجود دارد که این سه، فرستنده، محیط مادی و گیرنده صدا هستند. چنانچه هر کدام از این سه بخش وجود نداشته باشند، صدایی در کار نخواهد بود.

صوت یک موج مکانیکی است که در فضای مادی منتشر می شود .انتشار موج باانتقال انرژی همراه است که از طریق ایجاد یک حرکت نوسانی در مولکول ها انجام می شود. مکانیزم شنیدن در انسان هم یه همین ترتیب است. موجی که در هواست به پردۀ صماخ گوش فشار می آورد و ما می توانیم صدا را بشنویم. تعداد دفعاتی که موج در یک ثانیه به پرده ی صماخ فشار می آ ورد، فرکانس صدا نامیده می شود. صداهایی که اغلب می شنویم یک فرکانس معین ندارند و ترکیبی از چند فرکانس هستند.

هرتز چیست:
تعداد دفعاتی که موج در یک ثانیه به پرده ی صماخ گوش فشار می آ ورد، فرکانس صدا نامیده می شود. فرکانس صدا را با هرتز اندازه گیری می کنند (که نماد علمی آن Hz است).

تا اینجا با مفهوم کلی صدا و هرتز آشنا شدیم در ادامه به بررسی قسمت های مختلف دستگاه شنوایی انسان آشنا می شویم، با اکسیر همراه باشید.

همانطور که در ابتدای مطلب ذکر شد گوش از سه قسمت تشکیل شده ابتدا از گوش خارجی و گرفتن امواج صوتی توسط آن می گوییم:

گوش خارجی، گرفتن امواج
گوش بیرونی یا خارجی را که دیگران آن را می بینند لاله گوش می گویند. مهمترین کار گوش بیرونی گرفتن صداها است. وقتیکه صدا ایجاد می شود، امواج صوتی تولید و در هوا منتشر می شوند؛ بعد از اینکه امواج وارد گوش بیرونی شدند از طریق سوراخ گوش وارد گوش می شوند و راهی گوش میانی می شوند.
یکی از وظایف گوش بیرونی حفظ گوش از طریق جرم گوش می باشد؛ این جرم مخصوص، گوش را از پوست اطراف سوراخ گوش در مقابل عفونتها محافظت می کند. گوشها ماده ای شبیه موم ترشح می کنند تا از داخل گوش محافظت کنند.

اگر ترشح موم خیلی زیاد باشد، سفت می شود و ممکن است گوش را به درد بیاورد واگر خودتان بخواهید موم سفت شده را از گوش خارج کنید به گوشتان آسیب خواهد رساند. مجرای گوش خارجی، لوله ایست به طول ۲ یا ۳ سانتیمتر که در حدود یک سانتیمتر مکعب حجم داردو به پردهٔ صماخ ختم می شود. ارتعاشات صوتی تا قسمت انتهایی این لوله به وسیلهٔ هوا منتقل می شود و پس از آن به وسیلهٔ محیط های جامد یا مایع به گوش میانی انتقال می یابد.

سیستم شنوایی انسان
سیستم شنوایی انسان

گوش میانی: ارتعاشات مفید
گوش میانی قسمت دوم سیستم شنوایی است که توسط یک پرده موسوم به پرده گوش از گوش خارجی تفکیک می شود. مهمترین کار گوش میانی گرفتن امواج صوتی است که گوش خارجی می گیرد و آنها را به لرزش تبدیل می کند و به گوش درونی می فرستد و این عمل را با استفاده از پرده گوش انجام می دهد.

سه استخوان ریز و ظریف موجود در گوش را استخوانچه می نامند. پرده گوش قسمتی از پوست نازکی است که مثل طبل محکم گسترده شده است و به اولین استخوانچه چسبیده است این استخوان کوچک استخوان چکشی (مالئوس) نامیده می شود. استخوان چکشی به استخوان کوچک دیگری چسبیده است که به آن استخوان سندانی گفته می شود؛ استخوان سندانی به کوچکترین استخوان در بدن متصل است که به آن رکابی می گویند.
استخوان چکشی به پرده صماخ و استخوان رکابی به دریچهٔ بیضی ختم می شود که سطح آن ۱۴ مرتبه از پردهٔ صماخ کوچکتر است و در نتیجه فشار برآن ۱۴ مرتبه بیشتر می باشد.

گوش داخلی: شروع تحریکات عصبی
بعد از اینکه امواج صوتی در گوش میانی به ارتعاش تبدیل شده ارتعاشات وارد گوش داخلی می شوند. ارتعاشات داخل حلزون شنوایی می روند، حلزون شنوایی یک لوله کوچک و حلقه ای در گوش داخلی و جزء لابیرنت غشایی است؛ حلزون شنوایی پر از مایع است و روی آن را هزاران تار از موهای باریکی پوشانده است. وقتی ارتعاشات صوتی به مایع داخل حلزون شنوایی برخورد می کنند، مایع داخل حلزون شروع به لرزیدن می کند. انواع مختلف صداها نمونه های مختلفی از ارتعاشات می سازد؛ ارتعاش باعث حرکت موهای ریز سلولهای شنوایی می شود و هر چه ارتعاش بیشتر باشد موهای سلول حلزون بیشتر حرکت خواهد کرد.

گوش داخلی شامل اندام شنوایی (کوکلئا یا حلزون شنوایی) و اندام حسی (لابیرنت یا دستگاه دهلیزی) است که به اثرات جاذبه و حرکت حساس است. بخش حس تعادل در گوش داخلی شامل مجاری نیم دایره و دهلیز (وستیبول) می شود. گوش داخلی درون سخت ترین استخوان بدن قرار دارد. درون این استخوان سخت عاجی، حفره هایی پر از مایع وجود دارد. درون حلزون سه فضای پر از مایع وجود دارد: مجرای تمپانیک (صماخی)، مجرای دهلیزی و مجرای میانی.

عصب هشتم مغزی از مغز به گوش داخلی متصل می شود. هنگامی که صدا به پرده صماخ در گوش خارجی برخورد می کند، ارتعاشات نهایتا به رکاب استخوان رکابی در گوش میانی می رسد و این استخوان به درون مجرای پر از مایع حلزون فشار می آورد. مایع به حرکت در آمده در مقابل سلول های گیرنده در «اندام کورتی» جریان پیدا می کند و باعث تحریک شدن آنها می شود.

منبع:xeer.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: